Igoumenitsa przestała zachwycać - na dobre...

Przyjeżdżam do warsztatu, właściciel zamawia kawę frappe, chłodną wodę (jest blisko 30oC) - całość przynosi barmanka pobliskiego lokalu.

Zasiadam w biurze i zaczyna się demontaż tylnego koła. Z biura zaraz znika piękna nowa opona Dunlopa... Pięknie - jutro ruszę w dalszą drogę :)

Coś mnie jednak tknęło i wszedłem do warsztatu... patrzę na oponę starą... i na nową... patrzę na jedną i drugą... mina mi rzednie...
Bill pyta "Any problem?". Odpowiadam - popatrz, przysłali oponę dętkową, a moja powinna być bezdętkowa... Nie ma problemu, dołożymy dętkę... tłumaczę, że nie da się na tę felgę dętkowej założyć, bo będzie się przecierać... Konsultuję się jeszcze telefonicznie, ale tylko potwierdzają się moje przeczucia - nie da się...

Bill mówi, że dętki nie znalazł do takiej opony, jest sobota po południu... Ci z Aten się pomylili, mogą dosłać właściwą oponę, ale na... wtorek. Dziękuję... Proszę, żeby założył starą oponę... Wiem, że wrócę na niej do Albanii.

Jadę do centrum, zasiadam w jednej z knajp deptaka... za 1,80E serwują tam smaczną pitę - czyli dokładnie odpowiednik albańskiego sufflaque - placek, mięso, warzywa, frytki i sos. Atrakcyjna cena, nie ma co :) wcale nie dużo wyższa niż w Ksamil. Ceny w supermarkecie jednak różnią się znacznie do cen w Albanii.

Wykonuję jeszcze kilka telefonów, szukam zakładów oponiarskich w Albanii... ale kiepsko - zaczyna się właśnie weekend. Rozmawiam z moim gospodarzem, mówi, że pomoże, a tego wieczora właśnie wraca z Tirany i się spotkamy, to pogadamy.

Wracam do Albanii...

Komentarze (0)